มาร์คจัดการอุ้มแบมแบมไปที่เตียงก่อนจะวางลงอย่างเบามือ
แล้วเอ่ยถามร่างเล็กออกไปว่า
“พร้อมนะครับแบมแบม”
“ครับ”
มาร์คที่ตอนนี้คร่อมอยู่บนตัวร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงที่ปูด้วยผ้าปูเตียงสีขาวสะอาดตา
ตาคมจำจ้องไปที่เรียวปากอวบอิ่มก่อนจะค่อยๆประทับริมฝีปากลงไป บดเบียดอยู่สักครู่ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปกวาดความชุ่มช่ำที่อยู่ภายใน
มาร์คมอบจุมพิตแสนหวานให้ร่างเล็กอยู่นานแล้วจึงค่อยๆถอนจุมพิตออกด้วยความเสียดาย
อีกใจก็ยังอยากจูบอยู่แต่ก็กลัวร่างเล็กจะขาดใจไปเสียก่อน
เมื่อมีช่องทางหายใจริมฝีปากอวบอิ่มก็พยายามเอาอากาศเข้าปากเล็กที่กำลังสั่นไหวเพราะรสจูบแสนหวานที่คนรักมอบให้ได้มากที่สุด
“พี่มาร์คคนบ้าแบมหายใจแทบไม่ออก”
“แบมแบมผิดเองนะ...คนอะไรไม่รู้ปากสวยนุ่มจนพี่ไม่อยากปล่อยเลย...^^”
“>////<”
“น่ารัก ^__^”
“บ้า”
มาร์คค่อยๆดึงตัวแบมแบมเข้ามากอดและมอบจูบชวนฝันให้ร่างเล็กอีกครั้งพร้อมกับใช้มือเรียวค่อยๆแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวบางออกที่ล่ะเม็ดที่ล่ะเม็ดจนกระทั้งหมด
แล้วใช้มือเปิดเสื้อออกเผยให้เห็นอกขาวเนียน มาร์คเปลี่ยนจุดหมายจากริมฝีปากอวมอิ่มมาเป็นต้นคอขาวเรื่อยๆมาจนหน้าอกบาง
แล้วก็ดูดเน้นตรงไตเล็กน่ารักจนมันแข็งขึ้นมา มือสองข้างไม่รอช้ารีบปลดกางเกงคนตัวเล็กออกอย่างรวดเร็วเผยให้เอวคอดและจุดอ่อนไหวที่ตอนนี้กำลังสู้นิ้วเรียวอยู่
เมื่อร่างสูงใช่นิ้วจิ้มตรงส่วนปลายเล่นเบาเบา
“มันน่ารักดีนะเนี่ย”
มาร์คจ้องมองไปที่จุดอ่อนไหวของร่างเล็กอย่างเอ็นดู
“ไอ้พี่มาร์คบ้ามันเขินนะ....อย่ามองมากสิปิดไฟเลยปิดไฟ”
“นี่ก็เปิดแค่หัวเตียงแล้วนะ- -”
มาร์คใช้มือสัมผัสไปที่แกนกายของร่างเล็ก ทันทีที่มือเรียวของมาร์คสัมผัสร่างเล็กก็สะดุ้งเฮือกและก็ต้องโผล่เข้ากอดผู้เป็นที่รักไว้
เมื่อมาร์คเริ่มเคลื่อนไหวมือขึ้นลงๆ
“ฮือ...อ๊า”
แบมแบมก็หลุดเสียงร้องน่ารักออกมาเบาเบามันทำให้มาร์คได้ใจและหลุดยิ้มออกมาเล็กน้อย
“^^”
“เอ๊ะ!!...พี่มาร์คทำอะไร...อ่ะ...อย่าไม่เอาแบมอาย”
แบมแบมพูดไปพลางใช้มือดันหัวของมาร์คให้ออกห่างจากของรักของเขา แต่แรงเท่านั้นหรือจะสู้ความดันทุรังของมาร์คได้
มาร์คซึ่งตอนนี้เขากำลังใช้ปากยอกล้อกับแกนกายของแบมแบมไม่สนใจว่าร่างเล็กจะอายแค่ไหน
“อ๊า....พี่มาร์คแบมไม่ไหว...อืออื้ม....ไม่ไหวแล้วหยุด...!!”
ในเมื่อมาร์คไม่ฟังเสียงของแบมแบมที่บอกให้หยุด เขาจึงต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่คนรักปลดปล่อยออกมา
“แบมขอโทษ...ก็บอกแล้วว่าไม่ไหวพี่ก็ยังไม่หยุดอีก >///<”
“ก็ไม่เห็นจะเป็นไรก็พี่มาร์คเต็มใจ^^”
“บ้า...////....แล้วพี่มาร์คจะให้แบมทำยังไงบ้างล่ะ”
“แบมไม่ต้องทำอะไรครับนอนเฉยๆเดี๋ยวพี่มาร์คจัดการเอง”
เมื่อพูดจบมาร์คก็ถอดเสื้อของตัวเองออกตามด้วยกางเกง ร่างเล็กที่นอนราบอยู่บนเตียงได้แต่มองดูอย่างอายๆ
แล้วมาร์คก็เริ่มรุกเร้าร่างเล็กให้เกิดอารมณ์ร่วมอีกครั้ง มือขวากำแกนกายส่วนมือซ้ายก็ทำหน้าลุกล้ำเข้าไปในช่องทางสีกุหลาบ
“อือเจ็บ....!!”
“ไม่เป็นไรนะครับพี่จะค่อยๆนะไม่ต้องกลัว”
ถึงมันจะไม่ใช่ครั้งแรกของแบมแบมกับมาร์คแต่แบมแบมก็ยังเจ็บทุกครั้งที่เริ่มมีอะไรกัน
มาร์คชักมือเข้าออกๆเรื่อยๆ แรกๆแบมแบมก็ดิ้นหนีไปมาและร้องว่าเจ็บสักพักแบมแบมก็เริ่มนิ่ง
มาร์คเริ่มเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปอีก ร่างเล็กสะดุ้งสุดตัวแต่ก็ไม่ได้บ่นว่าเจ็บ
มีเพียงเสียงครางด้วยความพอใจเบาเบาในลำคอสวย
ดวงตาหวานหลับสนิทเชิดหน้าหวานและปล่อยเสียงร้องครางออกมาตลอดเวลา
“แบมพี่มาร์คขอนะ”
“อืม...ทำดีๆก็แล้วกันอย่าให้พังนะครับ”
“เวลาแบบนี้ยังจะพูดเล่นอีกนะยัยตัวแสบ...น่ารักจริงๆแฟนใครว่ะ”
“หือ..!!...อื้มอือไอ้พี่มาร์ค...ไอ้บ้า!!”
ยังไม่ทันที่แบมแบมจะตั้งตัวมาร์คก็ยัดแกนกายใหญ่ของเขาเข้าไปในตัวแบมแบมทันที
“ไอ้บ้าพี่มาร์คแบมเจ็บเจ็บนะ...อืออือ”
น้ำตาแบมแบมล่วงทันทีความเจ็บแปลบแล่นผ่านช่องทางสีกุหลาบเข้าไปจนถึงหน้าท้องแล้วเสียวแปลบไปถึงสันหลัง
“พี่มาร์คได้โปรด...อืออือ...ยะ...อย่าเพิ่งขยับนะ”
“เจ็บหรอ”
“ถามแปลกๆเจ็บสิ...อืออืออย่าเพิ่งขยับนะ”
“ไม่ได้ไม่ไหวแล้ว”
มาร์คไม่สนใจคำขอร้องของร่างเล็ก ถึงเขาจะไม่สนใจแต่เขาก็ค่อยๆขยับอย่างอ่อนโยน
ร่างเล็กบิดไปมาด้วยความเจ็บปวดอยู่สักครู่แล้วก็เริ่มนิ่งลง เมื่อมาร์ครับรู้ได้ว่าแบมแบมไม่ได้เจ็บแล้วเขาจึงเพิ่มแรงกดให้มากขึ้น
ทั้งสองร่างเคลื่อนไหวเป็นจังหวะรับส่งกันไปเรื่อยๆจนกระทั้งคนที่อยู่ด้านล่างใกล้ถึงจุด
“พี่มาร์คแบมจะไม่ไหวแล้ว...อ๊า!!”
อยู่ดีๆมาร์คก็เอาแกนกายของเขาออกจากตัวแบมแบมเฉยๆทั้งๆที่แบมแบมกำลังจะถึงจุดอยู่แล้ว
“ไอ้บ้าพี่มาร์คจะเอาออกทำไมทั้งๆทีแบม...จะ..ถึงอยู่แล้ว.../////”
“หึ....ก็แค่อยากทำแบบนี้”
มาร์คจับแบมแบมพลิกให้นอนคว่ำแล้วยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะแทรกแกนกายเข้าไปอีกครั้ง
มาร์คเริ่มบรรเลงบทรักอีกครั้งร่างเล็กกำผ้าปูเตียงแน่นเปล่งเสียงร้องน่ารักออกมาไม่ขาดสาย
“อ๊า...ซี๊ด...แบม...อ๊ะ!อ๊ะอ๊ะ”
มาร์คพลิกตัวแบมแบมให้นอนหงายอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะเร่งจังหวะสลับกลับผ่อนแรง
เพื่อให้แบมแบมได้พัก ก่อนเร่งจังหวะให้ทั้งหนักและแรงก่อนที่ทุกจะหยุดลงเขาก็ดึงแกนกายของเขาออกมาปลดปล่อยจนเต็มหน้าท้องน้อยๆของร่างเล็ก
ร่างเล็กก็เช่นเดียวกันปล่อยน้ำรักออกมาผสมกับของมาร์คจนเปรอะไปทั่ว
ทั้งสองร่างหอบหายใจแรงด้วยความเหนื่อยอ่อน มาร์คล้มตัวลงนอนข้างแบมแบมแล้วค่อยดึงตัวร่างเล็กเข้ามาจูบที่หน้าผากเบาเบา
แล้วก็หอมแก้มขาวเนียนจูบเบาเบาที่เปลือกแล้วเฝ้าดูใบหน้าที่หอบไม่หยุด
มันทำให้มาร์คยิ้มออกมาอย่างมีความสุข มาร์คเปล่งเสียงออกมาเบาเบาว่า
“แบมแบมพี่มาร์ครักแบมแบมนะครับ”
“แบมก็รักพี่มาร์คครับ”
ต่อในเพจนะคะ ^^
